domingo, 9 de dezembro de 2012

Proua i Percunceito - Capítalo XIV





A la cena, l Senhor Bennet quaijeque nun dixo nada; mas quando ls criados salírun, pensou que era altura de cumbersar un cachico cul sou huospedo i antoce amentou nun assunto que cuidaba que fura de l agrado del, amostrando le la suorte que el parecie que tubira cula sue ama. L’atencion de Lady Catherine de Bourgh an relaçon als deseios del, i la cunsideraçon pul cunfuorto del, parecien le mui grandes. L Senhor Bennet nun podie haber scolhido melhor. L senhor Collins fui mui buono ne ls sous lhoubores. L assunto oumentou la solenidade que yá era questumada ne ls sous modos, i dando se ls aires mais amportantes assegurou que «nunca an sue bida bira un cumportamiento assi nũa pessona de la alta sociadade—un tal respeito i afablidade cumo ls que el coincira an Lady Catherine. Eilha habie quedado ancantada por aprobar dambas las práticas que el yá tubira la honra de fazer delantre deilha. Eilha tamien lo cumbidara dues bezes para cenar an Rosings, i inda l sábado atrasado l mandara chamar para cumpletar l jogo de quatrilho a la belada. Lady Catherine era tenida por muita giente coincida del cumo ũa tie mui amprouada, mas el nunca bira neilha mais que delicadeza. Eilha siempre le falara cumo a qualquiera outro cavalheiro; eilha nun era nada contra que el fusse mais de l’asa de l cántaro culas outras familhas de la bezinança nien que de beç an quando salisse de la paróquia por ũa sumana ou dues, de bejita a  parientes del. Eilha até aceitara acunselhá lo a casar se assi que podira, çque el scolhira de modo a nun dar muito nas bistas; i ũa beç fura a bejitá lo a la sue houmilde casa, adonde aprobou todas las altaraçones por el feitas, i chegando eilha mesma a dar le algues eideias—uns stantes ne ls quartos de l sobrado».

Todo esso stá mui bien i ye muita delicadeza de la parte deilha,” dixo la senhora Bennet, “i stou cierta de que se trata dũa tie mui agradable. Ye ũa pena que las grandes senhoras nun séian mais aparecidas cun eilha. Eilha bibe acerca de bós?”

L jardin adonde stá la mie houmilde casica solo ten ũa caleija a apartá lo de Rosings Park, adonde Sue Eicelença mora.”

“Parece me que dezistes que eilha era biúda? Ten algue familha?”

“Eilha solo ten ũa filha, l’ardeira de Rosings, i de grandes propiadades.”

“Á!” dixo la Senhora Bennet, abanando la cabeça, “anton stá an melhor situaçon que l mais de las moças. I cumo ye la rapaza? Ye guapa?”

Ye ũa moça mui ancantora. La própia Lady Catherine dixo que, ne l que respeita a berdadeira belheza, la Menina Bourgh arrepassa an muito la mais guapa de l sexo deilha, puis hai neilha aqueilhas feiçones que çtínguen ũa moça nobre de nacéncia. Zgraciadamente ten ũa custituiçon amalinada, l que la ten ampedido de abançar an ciertos campos de la sue eiducaçon que, nun fura esso, haberie alhá chegado sien problemas, cunsante m’anformou la tie que ourientou l’eiducaçon deilha, i que inda mora cun eilhas. Mas eilha ye mui amable, i amenudadas bezes ten la bondade de passar a la mie houmilde puorta na sue carrocica cun sous cabalhicos.

Yá fui apersentada na sociadade? Nun se me lembra de haber oubido l nome deilha antre las damas de la corte.”

“L mal stado de la salude deilha nun la deixa, anfeliçmente, ir a la capital; i por essa rezon, cumo you le dixe un die a Lady Catherine, nun tubo la Corte Británica l sou mais guapo anfeite. sue senhorie pareciu agradada cula eideia; i podeis manginar cumo quedo feliç por an qualquiera oucajion le ouferecer estes pequeinhos i delicados cumprimientos que a las ties siempre le gústan. Por mais dũa beç le tengo ouserbado a Lady Catherine, que l’ancantadora filha deilha parece que naciu para ser duquesa, i que l mais alto títalo, an beç de le traier amportança, inda quedarie por eilha acrecentado. Ye esta culidade de cousicas que le agrádan a sue eicelença, i you cunsidro me specialmente oubrigado a tener cun eilha essas atençones.”

Teneis toda la rezon,” dixo l Senhor Bennet, “i dai grácias por tenerdes l talento de agabar cun delicadeza. Puodo preguntar bos se essas tan amables atençones bos sálen assi ne l momento, ou son purmeiro studadas por bós?”

“Eilhas bénen subretodo de l que se passa n’altura, i anque a las bezes m’adbirta a pensar i andonar eilegantes agabones que puodan serbir para las oucajiones que aparéçan, fago siempre de modo a que aparéçan cumo l menos studadas possible.”

Las suposiçones de l Senhor Bennet batírun cierto. L primo del era tan absurdo cumo el speraba, i era cun grande caçuada que el l scuitaba, guardando al mesmo tiempo un aire sério i cumpenetrado, i, tirando un ou outro mirar a caras a Elizabeth, nun le amostrando l sou gusto a naide.

Assi i todo, a la hora de l chá la dosa yá era bastante, i l Senhor Bennet tubo la sastifaçon de lhebar l sou huospedo outra beç pa la sala, i, acabado l chá, de lo cumbidar a ler alto pa las ties. L Senhor Collins aceitou, i traírun le un lhibro; mas, mal apenas mirou para el (yá que todo amostraba pertencer a ũa biblioteca moble), el detubo se, i pedindo çculpa, dixo que el nunca lie remanses. Kitty mirou para el spantada i Lydia quedou de boca abierta. Traírun le outros lhibros, i apuis de algues dúbedas scolhiu Sermones de Fordyce. Mal apenas el abriu l lhibro Lydia abriu la boca, i antes que el tubisse, cũa solenidade de anfadar, lido trés fuolhas, anterrumpiu lo, dezindo:

Á mai, sabiedes que tiu Philips faç tencion de çpedir a Richard; i se el lo fazir, l coronel Forster lo bai a apreitar? Fui tie que me lo cuntou ne l sábado. Manhana bou a Meryton a saber mais cousas i a preguntá le quando ye que l Senhor Denny buolbe de la capital.

Las dues armanas mais bielhas mandórun calhar a Lydia, mas l Senhor Collins, mui oufendido, puso l lhibro d’a parte i dixo:

“Muita beç tengo arreparado ne l pouco antresse que las mocicas ténen por lhibros algo mais sérios, anque screbidos solo para bien deilhas. Esso spanta me, cunfesso bos; puis, pula cierta, nada le puode ouferecer mais bantaijes do que l saber. Mas nun quierocuntinar a anquemodar a mie primica.

Apuis, bolbendo se pa l Senhor Bennet, oufereciu se para jogar cun el un jogo de gamon. L Senhor Bennet aceitou l zafiu, ouserbando que el fazira bien al deixar las rapazas adbertíren se cullas sues fribolidades. La Senhora Bennet i las filhas pedírun le de modo mui amble çculpa por Lydia lo haber anterrumpido, i pormetírun le que esso nun se tornarie a passar s’acauso el bolbisse al lhibro; mas l Senhor Collins, apuis de le assegurar que nun le quedaba cun rábia a la primica, i que nunca iba a tener l cumportamiento deilha cumo ũa oufénsia, sentou se a outra mesa cun l Senhor Bennet, i purparou se pa al gamon.

Sem comentários: